24.12.2017 - 4 Niedziela Adwentu, rok B i Boże Narodzenie

4 Niedziela Adwentu

Z Ewangelii według świętego Łukasza

W szóstym miesiącu posłał Bóg anioła Gabriela do miasta w Galilei, zwanego Nazaret, do Dziewicy poślubionej mężowi, imieniem Józef, z rodu Dawida; a Dziewicy było na imię Maryja. Anioł wszedł do Niej i rzekł: Bądź pozdrowiona, pełna łaski, Pan z Tobą, <błogosławiona jesteś między niewiastami>.
Ona zmieszała się na te słowa i rozważała, co miałoby znaczyć to pozdrowienie. Lecz anioł rzekł do Niej: Nie bój się, Maryjo, znalazłaś bowiem łaskę u Boga. Oto poczniesz i porodzisz Syna, któremu nadasz imię Jezus. Będzie On wielki i będzie nazwany Synem Najwyższego, a Pan Bóg da Mu tron Jego praojca, Dawida. Będzie panował nad domem Jakuba na wieki, a Jego panowaniu nie będzie końca. Na to Maryja rzekła do anioła: Jakże się to stanie, skoro nie znam męża? Anioł Jej odpowiedział: Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię. Dlatego też Święte, które się narodzi, będzie nazwane Synem Bożym. A oto również krewna Twoja, Elżbieta, poczęła w swej starości syna i jest już w szóstym miesiącu ta, która uchodzi za niepłodną. Dla Boga bowiem nie ma nic niemożliwego. Na to rzekła Maryja: Oto Ja służebnica Pańska, niech Mi się stanie według twego słowa! Wtedy odszedł od Niej anioł.

__________________

Boże Narodzenie

Z Ewangelii według świętego Łukasza

W owym czasie wyszło rozporządzenie Cezara Augusta, żeby przeprowadzić spis ludności w całym państwie. Pierwszy ten spis odbył się wówczas, gdy wielkorządcą Syrii był Kwiryniusz. Wybierali się więc wszyscy, aby się dać zapisać, każdy do swego miasta. Udał się także Józef z Galilei, z miasta Nazaret, do Judei, do miasta Dawidowego, zwanego Betlejem, ponieważ pochodził z domu i rodu Dawida, żeby się dać zapisać z poślubioną sobie Maryją, która była brzemienna. Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania. Porodziła swego pierworodnego Syna, owinęła Go w pieluszki i położyła w żłobie, gdyż nie było dla nich miejsca w gospodzie. W tej samej okolicy przebywali w polu pasterze i trzymali straż nocną nad swoją trzodą. Naraz stanął przy nich anioł Pański i chwała Pańska zewsząd ich oświeciła, tak że bardzo się przestraszyli. Lecz anioł rzekł do nich: Nie bójcie się! Oto zwiastuję wam radość wielką, która będzie udziałem całego narodu: dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Mesjasz, Pan. A to będzie znakiem dla was: Znajdziecie Niemowlę, owinięte w pieluszki i leżące w żłobie. I nagle przyłączyło się do anioła mnóstwo zastępów niebieskich, które wielbiły Boga słowami: Chwała Bogu na wysokościach, a na ziemi pokój ludziom Jego upodobania.

Czwarta Adwentu Niedziela

I spotykamy Gabriela.

Radość Maryi zwiastuje,

Panna wielce się dziwuje.

Ona nie wszystko pojmuje,

Więc anioła zapytuje.

Cóż takiego usłyszała?

Przez Boga Ona została

Wybrana na Matkę Pana.

Toż to sprawa niesłychana!

Maryja anioła słucha:

Syn będzie poczęty z Ducha, 

Józef opiekunem Jego.

Jest też znak od Najwyższego:

Krewna, co niepłodną była,

Wielkiej łaski dostąpiła.

Oczekiwała na syna,

Jak cudowna ta nowina!

Gdy Maryja to słyszała,

Służebnicą się nazwała

I gotowość wyraziła,

By się wola wypełniła,

Którą Pan Bóg przygotował

I wobec Niej zaplanował.

My też Bogu służyć mamy.

Czy Jego wolę spełniamy?

W Matkę Bożą się wpatrujmy

I w pokorze naśladujmy.

Ona Panu zaufała,

Więc się Dziecka spodziewała.

Ogłoszony spis ludności

Nie był powodem radości,

Gdyż w stanie błogosławionym

Podróż była czymś szalonym.

Razem z Józefem wędrują,

Aż w Nazarecie „lądują”.

Nikt na nocleg nie przyjmuje,

Więc Józef grotę znajduje.

Następuje rozwiązanie,

Jezus rodzi się na sianie.

Choć to chwila tak podniosła,

Nikogo prócz wołu, osła

Ten ważny fakt nie obchodzi,

Że Zbawca na świat przychodzi!

Obok pasterze czuwają.

Od anioła znak dostają

O cudownym wydarzeniu,

Ulegają ucieszeniu.

Aniołów plejada cała

Wielbi Boga hymnem „chwała”!

Przed nami kolejne święta.

Czy wszystkie ktoś z nas pamięta?

Niechaj Jezus w nas się rodzi

I do naszych serc przychodzi.

My zaś trwając w mocnej wierze

Hołd oddajmy jak pasterze.

Głośmy innym ludziom Pana,

Bo to radość niesłychana!

Przyjmijcie moje życzenia!

Na tym kończę. Do widzenia!!!

x. P. 3.