Z Ewangelii według świętego Jana
Gdy Żydzi wysłali do niego z Jerozolimy kapłanów i lewitów z zapytaniem: Kto ty jesteś?, on wyznał, a nie zaprzeczył, oświadczając: Ja nie jestem Mesjaszem. Zapytali go: Cóż zatem? Czy jesteś Eliaszem? Odrzekł: Nie jestem. Czy ty jesteś prorokiem? Odparł: Nie! Powiedzieli mu więc: Kim jesteś, abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas wysłali? Co mówisz sam o sobie? Odpowiedział: Jam głos wołającego na pustyni: Prostujcie drogę Pańską, jak powiedział prorok Izajasz. A wysłannicy byli spośród faryzeuszów. I zadawali mu pytania, mówiąc do niego: Czemu zatem chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? Jan im tak odpowiedział: Ja chrzczę wodą. Pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie, który po mnie idzie, a któremu ja nie jestem godzien odwiązać rzemyka u Jego sandała. Działo się to w Betanii, po drugiej stronie Jordanu, gdzie Jan udzielał chrztu.
3 Niedziela Adwentu, rok B
Powiem Wam radosne słowa:
Ta niedziela jest różowa!
Już za tydzień będą święta,
Więc myślimy o prezentach.
Gdy Ewangelii słuchamy
Znowu Jana spotykamy.
Jest on powodem radości,
Gdyż zaświadczył o światłości.
„Kim jesteś?” został spytany,
Bo był różnie traktowany.
Odrzekł więc z serca całego:
„Jam jest głos wołającego.
Macie życie swe prostować,
Drogę Panu przygotować!”
Słuchacze się dziwowali
I o powód chrztu pytali.
Jan rozmówców się nie boi.
Rzekł, że między nimi stoi
Ktoś znacznie większy od niego,
Lecz oni nie znają Jego.
Choć w kościołach jest różowo,
Adwent krótki wyjątkowo.
Za tydzień w domach siądziemy
Wigilię już mieć będziemy.
Ważne są karpie, pierogi,
Lecz ważniejszy Jezus drogi!
Cieszymy się prezentami,
Lecz czy z czystymi sercami?
W domach porządek mieć chcemy,
A do spowiedzi pójdziemy?
Gdy ktoś Boga zapomina,
Wtedy święta jak dolina!
Niech On w naszych sercach gości,
Życzę Wam Bożej radości!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz