Z Mądrości Syracha
Mądrość wychwala sama siebie, chlubi się pośród swego ludu. Otwiera swe usta na zgromadzeniu Najwyższego i ukazuje się dumnie przed Jego potęgą.
Wtedy przykazał mi Stwórca wszystkiego, Ten, co mnie stworzył, wyznaczył mi mieszkanie i rzekł: W Jakubie rozbij namiot i w Izraelu obejmij dziedzictwo! Przed wiekami, na samym początku mię stworzył i już nigdy istnieć nie przestanę. W świętym Przybytku, w Jego obecności, zaczęłam pełnić świętą służbę i przez to na Syjonie mocno stanęłam. Podobnie w mieście umiłowanym dał mi odpoczynek, w Jeruzalem jest moja władza. Zapuściłam korzenie w sławnym narodzie, w posiadłości Pana, w Jego dziedzictwie.Dziś o mądrości mówimy,
W pierwszym czytaniu słyszymy.
Chlubi się wśród ludu swego.
W zgromadzeniu Najwyższego,
Tam się dumnie ukazuje,
Swoją przemową ujmuje.
Stwórca miejsce jej wyznacza,
Dlatego też mądrość wkracza
Do dziedzictwa Izraela
I ten naród rozwesela.
Przed wiekami jest stworzona,
Nie przestanie istnieć ona.
Na Syjonie przystanęła,
Tam służbę pełnić zaczęła.
Także nas dziś informuje:
W Jeruzalem rząd sprawuje.
W sławny naród wkorzeniona,
W Boga dziedzictwo włączona.
Kierując się ambicjami,
My nie chcemy być głupkami.
Swoją wiedzę pogłębiamy,
Lecz czy przy tym pamiętamy,
Że w Bogu źródło mądrości?
Tam więc szukajmy światłości!
Gdy dasz serce Jezusowi,
W nim się mądrość zadomowi.
Przemień, Chryste, nasze życie,
Obdarz łaskami obficie!
Daj nam wciąż przy Tobie trwanie
I w niebie wieczne mieszkanie!!!
x. P.3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz