Z Ewangelii według świętego Jana.
Było to wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia. Tam gdzie przebywali uczniowie, drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: Pokój wam! A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus
znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane. Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. Inni więc uczniowie mówili do niego: Widzieliśmy Pana! Ale on rzekł do nich: Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę. A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz /domu/ i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: Pokój wam! Następnie rzekł do Tomasza: Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż /ją/ do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym. Tomasz Mu odpowiedział: Pan mój i Bóg mój! Powiedział mu Jezus: Uwierzyłeś Tomaszu, bo Mnie ujrzałeś; błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli. I wiele innych znaków, których nie zapisano w tej księdze, uczynił Jezus wobec uczniów. Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego.
Miłosierdzie Boże czcimy,
z tego faktu się cieszymy.
W roku Miłosierdzia trwamy,
Jubileusz przeżywamy.
Koleżanko i kolego!
Pragnieniem Ojca Świętego
Bardzo wielkie jest życzenie:
Ma nastąpić przemyślenie
Czynów względem ducha, ciała,
Które Biblia przekazała.
W Katechizmie są zebrane,
Tam wyartykułowane.
Trzy, dwa, jeden, startujemy!
Wpierw na duszę spoglądniemy.
Słuchajmy jak postępować,
Aby niebem się radować!
Radami wspierać wątpiących,
I upominać grzeszących,
Nieumiejętnych pouczać
(a nie ciągle im dokuczać),
Chyba nikogo nie zdziwię
Pisząc, że krzywdy cierpliwie
Znosić mamy w cierpliwości,
Strapionym dać garść radości.
Pragnę też poinformować:
Urazy chętnie darować!
Gdy do modlitwy klękamy,
To wszyscy pamiętać mamy
O tych, co są na tym świecie
I o zmarłych.
Dobrze wiecie,
Są też czyny względem ciała.
Bogu dzięki, Bogu chwała!
Głodni pokarm dostać mają,
Spragnieni wody czekają.
Nadzy chcą być przyodziani,
A zmarli zaś pogrzebani,
Schorowani nawiedzeni,
Uwięzieni pocieszeni.
Gdy podróżnych spotykamy,
Czy nocleg im zapewniamy?
Bóg jest zawsze miłosierny,
Niech każdy będzie Mu wierny.
Bądźmy czujni na natchnienia
Zbawiciela. Do widzenia!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz