07.04.2019 - 5 Niedziela Wielkiego Postu, rok C

Z Listu do Filipian

Wszystko uznaję za stratę ze względu na najwyższą wartość poznania Chrystusa Jezusa, Pana mojego. Dla Niego wyzułem się ze wszystkiego i uznaję to za śmieci, bylebym pozyskał Chrystusa i znalazł się w Nim - nie mając mojej sprawiedliwości, pochodzącej z Prawa, lecz Bożą sprawiedliwość, otrzymaną przez wiarę w Chrystusa,
sprawiedliwość pochodzącą od Boga, opartą na wierze - przez poznanie Jego: zarówno mocy Jego zmartwychwstania, jak i udziału w Jego cierpieniach - w nadziei, że upodabniając się do Jego śmierci, dojdę jakoś do pełnego powstania z martwych. Nie [mówię], że już [to] osiągnąłem i już się stałem doskonałym, lecz pędzę, abym też [to] zdobył, bo i sam zostałem zdobyty przez Chrystusa Jezusa. Bracia, ja nie sądzę o sobie samym, że już zdobyłem, ale to jedno [czynię]: zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie.

Drodzy panowie i panie!

Spójrzmy na drugie czytanie.

Apostoł przed Mistrzem staje,

Wszystko za stratę uznaje

Ze względu na Boga swego.

Dlań się wyzuł ze wszystkiego.

Przemawia tymi słowami:

Nazywa to wręcz śmieciami,

Byle pozyskał Jezusa.

Dzięki zaś wierze w Chrystusa

Chce on tej sprawiedliwości,

Która źródło ma w wieczności.

Paweł takie ma pragnienia:

Być uczestnikiem cierpienia

Mistrza. Co ku temu skłania?

Pragnienie z Nim zmartwychwstania!

Pędzi w stronę Bożej chwały,

By sam stał się doskonały.

Nie wiem, czy Wy o tym wiecie:

Mknie ku wyznaczonej mecie,

Tym finiszem jest zbawienie.

Miejmy też takie życzenie!!!

x. P.3.