Kiedy na Mszy się zjawimy
różowy ornat ujrzymy
(jeśli taki się znajduje,
ksiądz go włożyć zdecyduje).
Jest to niedziela radości
z coraz większej już bliskości
świąt Pańskiego Zmartwychwstania.
Niech wyzwoli w nas działania
wciąż do Boga powracania.
Gdy tak bardzo się cieszymy,
Ewangelii się przyjrzymy.
Mistrz z Nikodemem rozmawiał,
tak do niego On przemawiał:
„Przez Mojżesza podniesiony
został wąż i wywyższony.
Trzeba Syna Człowieczego
wywyższenia podobnego.
Każdemu, kto w Niego wierzy,
życie wieczne się należy.
Tak Ojciec świat umiłował,
że swego Syna darował,
aby ci, co uwierzyli
razem z Nim na wieki żyli.
Bóg nie zesłał Syna swego
w celu potępienia tego
świata, lecz by był zbawiony
świat przez Boga założony.
Kto wierzy w Niego w sumieniu,
nie podlega potępieniu.
Kto wiary jest pozbawiony,
ten już został potępiony.
Sąd Pana na tym polega,
że choć światło świat obiega,
to ludzie je odrzucają,
bowiem ciemność wybierają.
Kto popełnia nieprawości,
nie zbliża się do światłości,
aby go nie potępiono,
złe uczynki zobaczono.
Dochodzi do przybliżenia
się do światła przez spełnienia
tego, co z prawdą związane.
Wtedy w Bogu dokonane
owe uczynki zostają,
do zbawienia przybliżają”.
Czy coś trzeba skomentować?
Nie! Trzeba realizować
dnia każdego nauczanie,
które Ty nam dajesz Panie!
Żyjmy zatem słowem Boga,
gdyż to jest do nieba droga!
x. Paweł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz