Oto jest Wniebowstąpienie,
jakże ważne wydarzenie!
Może w głowie się nie mieści,
że minęło dni czterdzieści
od Chrystusa zmartwychwstania.
Przejdźmy już do rozważania.
Jezus stanął przed uczniami,
przemówił tymi słowami:
„Na świat cały się udajcie,
Ewangelię rozgłaszajcie.
Ci, co zostaną ochrzczeni,
uwierzą, będą zbawieni.
Potępieniu podlegają
ci, co słowo odrzucają.
Ludzie, co w wierze wytrwają,
takie znaki otrzymają:
władzę nad złymi duchami,
przemawianie językami.
Węże do rąk będą brali,
także chorych uzdrawiali.
Nie stanie im się nic złego
po wypiciu zatrutego”.
Po owej Mistrza przemowie
ujrzeli Apostołowie
jak Pan do góry był wzięty.
Umieścił Go Ojciec Święty
w niebie po swojej prawicy.
Wywiązał się z obietnicy:
Apostołowie działali
i słów Mistrza nauczali,
a Pan czuwał nad uczniami,
ich czyny wzmacniał znakami.
Jezus do nieba wstępuje.
Uroczystość nam wskazuje
cel owego wydarzenia:
to zapowiedź wywyższenia
całej ludzkiej jest natury.
Tylko głupiec rzeknie: bzdury!
Wiemy dobrze przyjaciele:
w domu Ojca mieszkań wiele.
Na każdego z nas czekają,
lecz w niebie ci zamieszkają,
co łaskę Bożą przyjmują
i ze Zbawcą współpracują.
Chrystus wstępując do nieba
wskazał, że nam tego trzeba.
Daru Jego nie zmarnujmy!
Wciąż w świętości postępujmy,
by wejść w niebiańskie pastwiska
i oglądać Boga z bliska!
x. Paweł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz