Z Ewangelii według świętego Łukasza.
Wielu już starało się ułożyć opowiadanie o zdarzeniach, które się dokonały pośród nas, tak jak nam je przekazali ci, którzy od początku byli naocznymi świadkami i sługami słowa. Postanowiłem więc i ja zbadać dokładnie wszystko od pierwszych chwil i opisać ci po kolei, dostojny Teofilu, abyś się mógł przekonać o
całkowitej pewności nauk, których ci udzielono. Potem powrócił Jezus w mocy Ducha do Galilei, a wieść o Nim rozeszła się po całej okolicy. On zaś nauczał w ich synagogach, wysławiany przez wszystkich. Przyszedł również do Nazaretu, gdzie się wychował. W dzień szabatu udał się swoim zwyczajem do synagogi i powstał, aby czytać. Podano Mu księgę proroka Izajasza. Rozwinąwszy księgę, natrafił na miejsce, gdzie było napisane: Duch Pański spoczywa na Mnie, ponieważ Mnie namaścił i posłał Mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę, więźniom głosił wolność, a niewidomym przejrzenie; abym uciśnionych odsyłał wolnymi, abym obwoływał rok łaski od Pana. Zwinąwszy księgę oddał słudze i usiadł; a oczy wszystkich w synagodze były w Nim utkwione. Począł więc mówić do nich: Dziś spełniły się te słowa Pisma, któreście słyszeli.
Rozważania przyszła chwila.
Dziś Łukasz do Teofila
Ewangelię adresuje,
Ku niemu słowo kieruje.
Przejdźmy więc do wyjaśnienia
sensu owego imienia.
Znaczy ono bardzo wiele:
Jest on Boga przyjacielem.
My wszyscy być nimi chcemy,
Więc zapewne rozumiemy,
Że wszyscy adresatami
Jesteśmy, chrześcijanami.
Dziś, jak pewnie dobrze wiecie,
Mamy Mistrza w Nazarecie.
Do synagogi wstępuje,
Izajasza odczytuje.
Słowo dawniej wygłoszone
W Nim zostało wypełnione.
Jezus jest Odkupicielem,
Wyglądanym Zbawicielem.
Toż to rzecz jest niesłychana:
Mamy rok łaski od Pana!
Przez papieża ogłoszony,
Miłosierdziem przepełniony.
Za Twe łaski dziękujemy,
Mocno kochać Ciebie chcemy.
Warto się przyjaźnić z Tobą,
Bądźże nam życia ozdobą!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz