Z Ewangelii według świętego Jana.
Jezus udał się na Górę Oliwną, ale o brzasku zjawił się znów w świątyni. Cały lud schodził się do Niego, a On usiadłszy nauczał ich. Wówczas uczeni w Piśmie i faryzeusze przyprowadzili do Niego kobietę którą pochwycono na cudzołóstwie, a postawiwszy ją pośrodku, powiedzieli do Niego:
Nauczycielu, tę kobietę dopiero pochwycono na cudzołóstwie. W Prawie Mojżesz nakazał nam takie kamienować. A Ty co mówisz? Mówili to wystawiając Go na próbę, aby mieli o co Go oskarżyć. Lecz Jezus nachyliwszy się pisał palcem po ziemi. A kiedy w dalszym ciągu Go pytali, podniósł się i rzekł do nich: Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień. I powtórnie nachyliwszy się pisał na ziemi. Kiedy to usłyszeli, wszyscy jeden po drugim zaczęli odchodzić, poczynając od starszych, aż do ostatnich. Pozostał tylko Jezus i kobieta, stojąca na środku. Wówczas Jezus podniósłszy się rzekł do niej: Kobieto, gdzież oni są? Nikt cię nie potępił? A ona odrzekła: Nikt, Panie! Rzekł do niej Jezus: I Ja ciebie nie potępiam. - Idź, a od tej chwili już nie grzesz.
Przed Jezusem postawiono
Kobietę i oskarżono
O to, że cudzołożyła,
Zatem na śmierć zasłużyła.
O zdanie Mistrza pytali.
Pewnie się zastanawiali,
Dlaczego nie odpowiada,
Jakieś wyrazy układa,
Palcem na ziemi notuje.
Nagle Pan ich zaskakuje
Mówiąc, aby kamienował,
Kto czyste serce zachował.
Wszyscy stanęli jak niemi,
Chrystus wciąż pisał na ziemi.
Zatem ludzie się rozchodzą,
Starsi z nich pierwsi odchodzą.
Jezus z kobietą zostaje,
Lecz wyroku nie wydaje.
„Gdzie są ci, którzy tu byli?
Oni ciebie potępili?
Nikt do tego nie był skory.
Idź i nie grzesz od tej pory!”
Często innych potępiamy,
Ale sami grzechy mamy.
Swoich dostrzec nie umiemy,
Lecz innych „kamienujemy”.
Myślimy serio o niebie?
To zaczynajmy od siebie!
Zbawca wciąż przed nami staje,
Kolejne szanse nam daje.
Choć jesteśmy grzesznikami,
Walczmy ze swymi wadami.
Wszystkim życzę powodzenia!
Na tym kończę. Do widzenia!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz