Z Ewangelii według świętego Łukasza
Stało się, że Jezus zmierzając do Jerozolimy przechodził przez pogranicze Samarii i Galilei. Gdy wchodzili do pewnej wsi, wyszło naprzeciw Niego dziesięciu trędowatych. Zatrzymali się z daleka i głośno zawołali: Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami. Na ich widok rzekł do nich: Idźcie, pokażcie
się kapłanom. A gdy szli, zostali oczyszczeni. Wtedy jeden z nich widząc, że jest uzdrowiony, wrócił chwaląc Boga donośnym głosem, upadł na twarz do nóg Jego i dziękował Mu. A był to Samarytanin. Jezus zaś rzekł: Czy nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Gdzie jest dziewięciu? żaden się nie znalazł, który by wrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec. Do niego zaś rzekł: Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła.
Kiedy Jezus pielgrzymował,
Do Jeruzalem wędrował,
Ludzie ku Niemu zmierzali,
Którzy na trąd chorowali.
Dziesięciu razem ich było,
O uzdrowienie prosiło.
Krzyczeli w swym ciężkim stanie:
Zmiłuj się nad nami, Panie!
Mistrz miłość swoją okazał.
Ludziom tym On wnet nakazał,
By już dłużej tu nie stali,
Do kapłanów się udali.
W drodze byli oczyszczeni,
Lecz nie wszyscy uzdrowieni
Wykazali się wdzięcznością.
Tylko jeden z nich z radością
Jezusowi podziękował.
Jakże pięknie się zachował!
Mesjasz widząc, że się stara,
Rzekł, iż właśnie jego wiara
Uzdrowienia dokonała,
Lecz gdzie reszta się podziała?
Czy my Bogu dziękujemy
Za to, co otrzymujemy?
Czy pragniemy uzdrawiania
W sakramencie pojednania?
Chrystus zawsze na nas czeka,
Kocha każdego człowieka.
Dawaj nam czyste sumienie,
Prosimy Cię o zbawienie!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz