Z Ewangelii według świętego Łukasza
Jezus odpowiedział swoim uczniom przypowieść o tym, że zawsze powinni modlić się i nie ustawać: W pewnym mieście żył sędzia, który Boga się nie bał i nie liczył się z ludźmi. W tym samym mieście żyła wdowa, która przychodziła do niego z prośbą: Obroń mnie przed moim przeciwnikiem.
Przez pewien czas nie chciał; lecz potem rzekł do siebie: Chociaż Boga się nie boję ani z ludźmi się nie liczę, to jednak, ponieważ naprzykrza mi się ta wdowa, wezmę ją w obronę, żeby nie przychodziła bez końca i nie zadręczała mnie. I Pan dodał: Słuchajcie, co ten niesprawiedliwy sędzia mówi. A Bóg, czyż nie weźmie w obronę swoich wybranych, którzy dniem i nocą wołają do Niego, i czy będzie zwlekał w ich sprawie? Powiadam wam, że prędko weźmie ich w obronę. Czy jednak Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?
Gdy do Boga się modlimy,
To o wiele spraw prosimy.
Bardzo często nam brakuje
Cierpliwości. Apeluje
O nią Jezus w przypowieści.
Spójrzmy więc, co się w niej mieści.
Sędzia grzesznie postępował
I wdową się nie przejmował.
Nie chronił przed przeciwnikiem,
Chociaż po to był prawnikiem.
Pomógł jednak ostatecznie,
By go nie dręczyła wiecznie.
Pan tym bardziej nam pomoże,
Gdy wołamy: ratuj, Boże!
Gdy wznosimy Doń swe dłonie,
Będzie miał On nas w obronie.
Ale gdy Jezus powróci,
Czy się czasem nie zasmuci?
Czy na ziemi będzie wiara?
Niech się każdy o to stara!
Niechaj Chrystus nas przemienia!
Na tym kończę. Do widzenia!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz