Z Ewangelii według świętego Mateusza.
Duch wyprowadził Jezusa na pustynię, aby był kuszony przez diabła. A gdy przepościł czterdzieści dni i czterdzieści nocy, odczuł w końcu głód. Wtedy przystąpił kusiciel i rzekł do Niego:
Jeśli jesteś Synem Bożym, powiedz, żeby te kamienie stały się chlebem . Lecz on mu odparł: Napisane jest: Nie samym chlebem żyje człowiek, lecz każdym słowem, które pochodzi z ust Bożych. Wtedy wziął Go diabeł do Miasta Świętego, postawił na narożniku świątyni i rzekł Mu: Jeśli jesteś Synem Bożym, rzuć się w dół, jest przecież napisane: Aniołom swoim rozkaże o tobie, a na rękach nosić cię będą byś przypadkiem nie uraził swej nogi o kamień. Odrzekł mu Jezus: Ale jest napisane także: Nie będziesz wystawiał na próbę Pana, Boga swego. Jeszcze raz wziął Go diabeł na bardzo wysoką górę, pokazał Mu wszystkie królestwa świata oraz ich przepych i rzekł do Niego: Dam Ci to wszystko, jeśli upadniesz i oddasz mi pokłon. Na to odrzekł mu Jezus: Idź precz, szatanie! Jest bowiem napisane: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz. Wtedy opuścił Go diabeł, a oto aniołowie przystąpili i usługiwali Mu.
.
Ewangelię otwieramy
I Jezusa spotykamy
Na pustyni. Tam przebywa,
Z szatanem „walkę” wygrywa.
Po czterdziestu dniach poszczenia
Zjawiły się utrudnienia.
Gdy Chrystus już głód odczuwał,
To diabeł myśl Mu podsuwał,
By chlebem były kamienie.
Na szczęście to polecenie
Nie zostało wypełnione,
Lecz kuszenie nie skończone,
Albowiem diabeł nie znika
I z świątyni narożnika
Mistrza do skoku namawia.
Jezus, wiadomo, odmawia.
Zły jednak nie ustępuje
Tym razem znów proponuje
Świat za pokłonu oddanie.
Mesjasz rzekł: „idź precz, szatanie!”
Diabeł odstąpił od Niego
Aż do czasu stosownego.
Przypominam Wam z uśmiechem,
Że pokusa nie jest grzechem!
Jak Mistrz odrzucać je mamy,
Wtedy z szatanem wygramy!
Nie prowadźmy z nim dialogu,
Bo zapomnimy o Bogu.
Unikajmy zła, grzeszenia.
Na tym kończę. Do widzenia!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz