Różne życie prowadzimy,
w wielu kwestiach się różnimy,
lecz każdy z nas coś potrafi,
także ja – kapłan w parafii.
Skupmy się na przypowieści
i przyjrzyjmy się jej treści.
Człowiek w podróż się udawał.
Przed wyjazdem porozdawał
sługom cały swój majątek.
To dopiero był początek,
gdyż nie było tu równości:
podzielił według zdolności.
Pięć talentów dał jednemu,
dwa wręczył słudze drugiemu,
tylko jeden dostał trzeci.
Służący wszak to nie dzieci,
więc pieniędzy nie wydali,
mądrze nimi obracali.
Tak dwaj pierwsi postąpili
i dwukrotnie pomnożyli
sumę daną im przez pana.
Oto ziemia rozkopana
niestety jest przez trzeciego.
Tam skrył talent szefa swego.
Pan wrócił po pewnym czasie,
chciał się przyjrzeć swojej kasie.
Chwalił tych, co o nią dbali
i talenty pomnażali.
Rzekł do nich pełen ufności,
wejdą do jego radości.
Ostatni ze sług ze strachu
zakopał swój talent w piachu.
Zdziwił on przełożonego,
ten go wyzwał od gnuśnego.
Skoro bał się bez ustanku,
to miał kasę złożyć w banku.
Nie postąpił tak, dlatego
odebrano pieniądz jego.
Co z tym pieniądzem zrobiono?
Niemal natychmiast wręczono
temu, co dziesięć posiadał,
gdyż on dobrze forsą władał.
Słuchajcie, człeki kochane!
Temu, co ma, będzie dane.
Ten, kto nie ma, jeszcze straci,
pan bowiem za zło odpłaci.
Nie dla niego zlitowanie,
będzie płacz, zębów zgrzytanie,
a ciemności wokół niego.
Sługę nieużytecznego
tak właściciel potraktuje,
bowiem na to zasługuje.
Bóg każdemu z nas z miłości
przekazał różne zdolności,
lecz nie w tej samej ilości.
Na pewno przyznacie sami,
że mnie obdarzył rymami.
Tym darem z Wami się dzielę
pisząc słowo na niedzielę.
Nikt z nas jeszcze nie jest święty,
lecz każdy ma jakieś talenty.
Nie mogą być zakopane,
ale przez nas rozwijane.
Te dary są dla wspólnoty.
Trzeba nam wielkiej ochoty,
aby wspierać się wzajemnie,
by żyło się nam przyjemnie.
Proszę Was więc moi mili,
służmy innym w każdej chwili!
Żyjmy zawsze słowem Boga,
gdyż to jest do nieba droga !!!
x. Paweł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz