Drodzy panowie i panie!
Świątyni na Lateranie
dziś rocznica poświęcenia.
Jest to powód do zdumienia,
bo ta budowla, kolego,
kościoła katolickiego
jest świątynią najważniejszą,
dlatego najczcigodniejszą.
Zapamiętaj więc człowieku,
że powstała w czwartym wieku,
kiedy Konstantyn był miły
i w świecie się zakończyły
prześladowania okrutne
chrześcijan. Jakże to smutne!
Być może ktoś nie dowierza,
że to katedra papieża.
Pan Jezus nie był wesoły
widząc, że w świątyni woły,
a z nimi inne zwierzęta,
niestety w przededniu święta
Paschy ludzie sprzedawali,
a bankierzy zasiadali
też w świątyni za stołami.
Co dalej? Już wiecie sami!
Jezus bicza ze sznurkami
użył, stoły poprzewracał,
do obecnych tak się zwracał:
„Ta świątynia jest mi bliska,
nie róbcie z niej targowiska!”
Żydzi znaku zażądali,
ale się nie doczekali.
Szybko doszło do zdziwienia:
Jezus nakazał zburzenia
świątyni i dodał słowo,
że postawi ją na nowo.
Trzy dni będzie potrzebował,
ażeby ją odbudował.
Wie o tym nawet genialny,
że to czas nienaturalny.
Tak szybko by się nie dało!
Jezus miał na myśli Ciało,
swą mękę i zmartwychwstanie.
Tutaj kończy się streszczanie
fragmentu Dobrej Nowiny.
A czy jesteśmy bez winy,
gdy w świątyni przebywamy?
Czy o prawowierność dbamy?
Czy za kościół dziękujemy,
że w nim modlić się możemy
i sakramenty przyjmować,
z Panem Bogiem się radować?
Jezus dał Świątynię Ciała,
za to Jemu wielka chwała!
W Komunii Go spożywamy,
gdy o życie wieczne dbamy.
Wielkie dzięki Tobie, Panie,
za kościół na Lateranie,
za te, które nawiedzamy
i z tobą się spotykamy!
My wszyscy kochamy Ciebie,
pragniemy przebywać w niebie!
Żyjmy zatem słowem Boga,
gdyż to jest do nieba droga !!!
x. Paweł
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz