Z Ewangelii według świętego Mateusza
Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni. Błogosławieni cisi, albowiem oni
na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie.
Tłumy ludzi, kwiaty, znicze…
Ja tego wszystkiego nie zliczę.
Tak nasze cmentarze dziś wyglądają,
Gdy wierni na nie przybywają.
O naszych zmarłych pamiętamy,
Nadzieję na niebo dla każdego mamy.
Chcemy najlepszej dla nich doli,
Pragniemy nad ich głowami aureoli.
Zależy nam, by oni byli szczęśliwi,
Chyba nikogo to nie dziwi?
Szczęśliwi, czyli błogosławieni.
Bądźmy nauką Mistrza urzeczeni!
Żyjmy Jezusa błogosławieństwami,
By stać się nieba mieszkańcami !!!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz