Z Ewangelii według świętego Jana
Jan zobaczył Jezusa, nadchodzącego ku niemu, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata. To jest Ten, o którym powiedziałem: Po mnie przyjdzie Mąż, który mnie przewyższył godnością, gdyż był wcześniej ode mnie. Ja Go przedtem nie znałem, ale przyszedłem chrzcić wodą
w tym celu, aby On się objawił Izraelowi. Jan dał takie świadectwo: Ujrzałem Ducha, który jak gołębica zstępował z nieba i spoczął na Nim. Ja Go przedtem nie znałem, ale Ten, który mnie posłał, abym chrzcił wodą, powiedział do mnie: Ten, nad którym ujrzysz Ducha zstępującego i spoczywającego nad Nim, jest Tym, który chrzci Duchem Świętym. Ja to ujrzałem i daję świadectwo, że On jest Synem Bożym.
Dostrzegamy dzisiaj Jana.
Człowiek ten spotyka Pana
Ku niemu nadchodzącego
Jako Baranka Bożego,
Który gładzi świata grzechy.
Toż to powód do uciechy!
Przed Chrzcicielem występował,
Kiedy w niebie egzystował.
Jan Mu drogę przygotował.
Gdy Duch Święty zstąpił z nieba,
Wówczas wskazał kogo trzeba.
Wskazał On na Zbawiciela,
Przez co upewnił Chrzciciela,
Że widzi Syna Bożego
I mógł dać świadectwo tego.
Chrystus grzechy „likwiduje”,
W spowiedzi nas oczekuje.
Tam czyste serca przywraca
I ku Bogu nas nawraca.
A zatem wielki dar mamy.
Czy się jednak spowiadamy?
Może przy konfesjonale
Bywamy rzadko lub wcale?
Gdy ktoś widzieć chce w nim szafę,
To popełnia wielką gafę.
Służy on do pojednania,
Łaski Bożej przywracania.
Niechaj spowiedź nas odmienia!
Na tym kończę. Do widzenia!
x. P. 3.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz