29.01.2017 - 4 Niedziela Zwykła, rok A

Z Ewangelii według świętego Mateusza.

Jezus, widząc tłumy, wyszedł na górę. A gdy usiadł, przystąpili do Niego Jego uczniowie. Wtedy otworzył swoje usta i nauczał ich tymi słowami: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni, którzy się smucą, albowiem oni będą pocieszeni.
Błogosławieni cisi, albowiem oni na własność posiądą ziemię. Błogosławieni, którzy łakną i pragną sprawiedliwości, albowiem oni będą nasyceni. Błogosławieni miłosierni, albowiem oni miłosierdzia dostąpią. Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą. Błogosławieni, którzy wprowadzają pokój, albowiem oni będą nazwani synami Bożymi. Błogosławieni, którzy cierpią prześladowanie dla sprawiedliwości, albowiem do nich należy królestwo niebieskie. Błogosławieni jesteście, gdy /ludzie/ wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was. Cieszcie się i radujcie, albowiem wasza nagroda wielka jest w niebie.

Co człekowi szczęście daje?

Czasem wyjazd w ciepłe kraje.

Ferie szczęściem dla młodzieży,

Odpoczynek się należy!

Pieniądze radość przynoszą,

Lecz wielu rzeczy nie wnoszą.

Nie kupimy choćby zdrowia

I karetka pogotowia

Przybywa do bogatego,

On też choruje, kolego!

Błogość daje nam rodzina.

Jakże wielu zapomina,

Co przed Bogiem przysięgali,

Skoro szybko się rozstali.

Więcej wymieniać nie trzeba.

Szczęście, to pójście do nieba!

Błogosławieni – szczęśliwi.

Czy kogoś z Was fakt ten dziwi?

Żyjmy błogosławieństwami,

By przebywać z aniołami

Patrząc wciąż w Boże oblicze!

Tego Wam i sobie życzę!

x. P. 3.